آئین مستان

الهی از ان روزی که مرا افریدی

بغیر از معصیت چیزی ندیدی

الهی بحق هشت وچارت

گنه ز ما دیدی ندیدی

ماه مبارک رمضان ماه میهمانی خداست ماهی هست

که خداوند تبارک و تعالی میزبان و همه روزه داران

میهمان هستند

ماه رمضان ماه استجابت دعاست امیدوارم از اون بنده ها

نباشیم تا حاجتمونو از خدا گرفتیم خدارو فراموش کنیم

حضرت موسی در حال رفتن به کوه طور بودن جوانی

میرسه به موسی و میگه بخدا سلام منو برسون بگو چرا

اینقدر به درخونت سجده میکنم وگریه میکنم حاجتمو

نمیدی موسی بعداز رازو نیاز با معبود خود به خدا

میفرماید که جوونی التماس دعا داشت و گفت که گریه

و زاری و سجده به خدا میکنم اما حاجتمو نمیده خدا

فرمود موسی به بنده مون بگو که اگه حاجت شمارو بدم

میرید دیگه پیداتونم نمیشه منه خدا عاشق درد دل

کردنای بنده هامم مخصوصا زمانی که سر به سجده

میذارن و گریه میکنن ویاد منه خدا میکنن.

بیایید بی معرفت نباشیم همیشه یاد خدا توی قلبمون و

ذهنمون نقش ببنده وانشاءالله

ارسال شده توسط: ذاکر اهل بیت (ع) بهمن مختاری

شما هم می توانید با تایپ اشعار مذهبی و متن روضه ها و ارسال آن از طریق سه روش: 1- عضویت در سایت و ثبت نام در انجمن 2- ارسال به ایمیل 3- درج آنها در قسمت نظرات اسم خودتان را در زمره خادمین ائمه اطهار علیهم السلام ثبت نمایید.

یارب گناهکارم و الوده دامنم

تو چاره ساز که از همه بیچاره ترم

مایوس از عنایت و لطف تو نیستم

با این همه گناه که باشد به گردنم

صدبار توبه کرده و توبه شکسته ام

این بار توبه کردم از این توبه کردنم

شیطان هماره دشمن من و تو همیشه دوست

من دوست را نهاده به دنبال دشمنم

بگذشت عمر برزخ من میشود شروع

از لحظه ای که روح جدا گردد از تنم

ای مرگ مهلتی که در این تنگنای وقت

 دست دعا به دامن ال عبا زنم

خواهی اگر گناه من را به رخم کشی

بهتر که خویش را به جهنم بیفکنم

کرده گناه و توبه شکستم هراز بار

یکدم نشد که سر عوض توبه بشکنم

دریا حریف نیست که پاکم کند دگر

باید شود به خون جگر پاک دامنم

بهمن همیشه بوده به عفوت امیدوار

کی با چنین امید شود ناز مسکنم

ارسال شده توسط: ذاکر اهل بیت (ع) بهمن مختاری

شما هم می توانید با تایپ اشعار مذهبی و متن روضه ها و ارسال آن از طریق سه روش: 1- عضویت در سایت و ثبت نام در انجمن 2- ارسال به ایمیل 3- درج آنها در قسمت نظرات اسم خودتان را در زمره خادمین ائمه اطهار علیهم السلام ثبت نمایید.

آن حالتی خوش است که مستانه بگذرد

یعنی به زیر مِنّت پیمانه بگذرد

روزیِ ما به دست کریمان آشناست

کفر است پای سفره ی بیگانه بگذرد

تا حال کجای عالم دیدی آدم وقتی می خواد پیش صاحب خونه ی با صفا بره، میخواد مهمون بشه دست خالی بره، با لباس نجس آلوده بره، این نمی دونم ای مهربون من اما من اینو دیدم وقتی کریم سفره وا میکنه مهمونای خوب و تر و تمیزش که میان بدبخت بیچاره ها میان در خونه کاسه ی غذا به دست میگیرن، امشب مهمون بد تو اومده، من که از ماه رجب و شعبان چیزی نفهمیدم، میدونم کار نکردم اما میخوام کاری بکنم دلت به رحم بیاد، دست های خالیت بلند کن بالحسین الهی العفو؛ چی میخوای بگی امشب گدای بی وفا،

سوگند می خوریم که ما گنج می شویم

یعنی یه روزی خوب میشم

سوگند می خوریم که ما گنج می شویم

یک شب اگر که شاه ز ویرانه بگذرد

نمی خوام خورده بگیرم، من کی باشم به هیئتی امام حسین بی احترامی کنم، اما خودمونیم اینقدر گناه کردیم چشامون دیگه خشک شده، اشکی نداریم و حالی نداریم، یه زمانی اسم امام حسین که میومد دلامون می لرزید، این چشما دیگه حرومی شده، اگه ماه رمضون از دست بدم چکار کنم....

سوگند می خوریم که ما گنج می شویم

یک شب اگر که شاه ز ویرانه بگذرد

خدمتگذار اهل خرابات اگر شدی

ایام نوکری تو شاهانه بگذرد

ما عقل خویش را سر عشق تو باختیم

بگذار عمرمان همه دیوانه بگذرد

سائلی بی دست و پایم راه را گم کرده ام

عبد کوی هل اتایمراه را گم کرده ام

بس که دوری جستم از این بارگاه با صفا

آستان صاحب درگاه را گم کرده ام

آشنایم، نیستم از فرقه ی بیگانگان

چند روزی دلبر دلخواه را گم کرده ام

دردهایم را نگفتم چند گاهی با طبیب

شد دلم بی غمگسار و چاه را گم کرده ام

قدر عشقت را ندانستم، شدم مشغول خویش

خیمه ی زیبای ثارالله را گم کرده ام

ای یگانه تکسوار پهن دشت انتظار

شرمسارم، حجت الله را گم کرده ام

گوش جان نسپرده ام بر یا لثارات الحسین

راه قرب کوی آن خونخواه را گم کرده ام

کربلا کوته ترین راه است تا درگاه دوست

با که گویم این ره کوتاه را گم کرده ام

خواهان تو هر قدر هنر داشته باشد

اول قدم آن است، جگر داشته باشد

جز گریه ی طفلانه ز من هیچ نیاید

دیوانه محال است خطر داشته باشد

خدا به موسی فرمود: از بچه های یاد بگیر، یکی اینکه وقتی با من حرف میزنن گریه می کنن

با ما جگری هست که دست دگران نیست

از جرات ما کیست خبر داشته باشد

این جا که حرام است پریدن ز لبِ بام

رحم است بر آن مرغ که پر داشته باشد

تیغِ کرم تو بکند کار خودش را

هر چند گدای تو سپر داشته باشد

در فصل تو امید برای چه نبندم

جایی که شب، امید سحر داشته باشد

چون شمع سحرگاه مرا کشته ی خود کن

حیف است که گریان تو سر داشته باشد

بگشای در سینه ی ما را به رخ خویش

شاید که دلم میل سفر داشته باشد

رحمت به گدایی که به غیر تو نزد رو

هرچند که خلق تو گهر داشته باشد

گفت: موسی میری کوه طور سلام منم برسون، بگو حاجت منم بده، گفت: چشم؛ اومد بره، گفت:موسی به خودش قسم اگر حاجتم نده، رسواش میکنم؛ موسی خیلی ناراحت شد؛ اومد کوه طور، خطاب رسید، سلام دوست ما رو برسون، موسی گفت: حیا کردم آخه حرف بد زد، فرمود: نه بهش بگو حاجتت دادیم، اما به ما بگو چجوری آبروی ما رو میبری، موسی اومد دید جوونه صورت رو خاک گذاشته داره زار میزنه، موسی گفت: آی جوون خدا حاجتت داده، بگو ببینم چجوری میخوای آبروی خدا رو ببری، گفت: موسی دست راستم خودم قطع می کردم تو دست چپم می گرفتم هر چقدر طاقت داشتم به مردم نشون میدادم، می گفتم: این دست در خونه ی کریم رفته خالی برگشته....

رحمت به گدایی که به غیر تو نزد رو

هرچند که خلق تو گهر داشته باشد

خورشید قیامت چه کند سوختگان را

در شعله، کجا شعله اثر داشته باشد

ما را سرِ این گریه به دوزخ نفروشند

هیهات شرر، هیزم تر داشته باشد

ما حوصله ی صف کشی حشر نداریم

باید که جنان درب دگر داشته باشد

ما را به صف حشر معطل نکن ای دوست

هر چند که خود قند و شکر داشته باشد

دانی ز چه رو زر طلبیدم ز در تو

چون وقت گدا قیمت زر داشته باشد

ما در تو گریزیم ز گرمای قیامت

مادر چو فراری ز پسر داشته باشد

جز گریه رهی نیست به سر منزل مقصود

این خانه محال است دو در داشته باشد

گفتی که بیایید، ولی خلق نشستند

درد است که شه بنده ی کر داشته باشد

رحم دار، رحم نه اینکه نشانم نمی دهند

با دست رعشه دار عنانم نمی دهند

یا در بساط زنده دلان نیست آشتی

یا هست و پرده دار نشانم نمی دهد

من زیر بال معصیتم ضعف کرده ام

زانو به عزم توبه توانم نمی دهد

رفتم که واکنم لب خود را به شکوه ات

شکر خدا که گریه امانم نمی دهد

در سود آرزوی خودم حبس گشته ام

اینجاست آنچه غیر زیانم نمی دهد

آباد باد خانه این دیده ی خراب

زیرا جز او صفا به روانم نمی دهد

ما را کفن نکرده به پاکی قبول کن

ور نه نکیر و منکر امانم نمی دهد

حضرت فرمود: وقتی نکیر و منکر از مرده سوال میکنن، لال میشه، هی میگن: من ربک، من کتابک، من امامک، من قبلتک، خدا کنه لااقل بتونیم یه حسین بگیم...

ترسم که مرده شور مرا زیر و رو کند

حالا که مرگ دوست تکانم نمی دهد

جز همنشین تو بود کثر شان ما

گرچه بهشت نیست مکانم نمی دهد

بسیار گفته ام که به من کربلا بدی

تا روز آخرم به گمانم نمی دهد